Ο απόηχος των ευρωεκλογών θα συνεχίσει να απασχολεί τα ευρωπαϊκά όργανα, τα κράτη και τους πολίτες για αρκετό διάστημα. Στη χώρα μας ο μεγάλος νικητής είναι η αποχή και η Ελλάδα που γέρνει αριστερά. Η αποχή είναι μία μεγάλη πληγή και απειλή για τη Δημοκρατία.
Οι πολίτες που δεν συμμετέχουν στα κοινά είναι άχρηστοι πολίτες έλεγαν οι πρόγονοί μας. Στην πράξη σήμερα σημαίνει ότι οδεύουμε προς μία ολιγαρχική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπου τα ΜΜΕ διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και αυτοί που ελέγχουν τα ΜΜΕ αγοράζουν πολιτική εκπροσώπηση. Οι σαρωτικές αλλαγές στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο τα τελευταία χρόνια, είχαν αναμφίβολα και σημαντικές αλλαγές στην κοινωνικό- πολιτική συμπεριφορά των πολιτών. Η πολιτική έχασε το μεγαλύτερο μέρος της αυτονομίας της έναντι της οικονομίας και δυστυχώς την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμούς πολιτικούς και κοινωνικούς, οδήγησε πολλούς συμπολίτες μας να ουδετεροποιηθούν, να αδιαφορούν για τις κοινές υποθέσεις. Οδήγησε και πολλούς να εκφράσουν την οργή τους σε ακροδεξιούς σχηματισμούς και οργανώσεις. Αυτό το μεγάλο κοινωνικό κύμα της αποχής από τις κάλπες πρέπει να το ξανακερδίσουμε να συμμετάσχει στις εξελίξεις. Οφείλει η αριστερά να δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με τους πολίτες που απέχουν από την κάλπη και να τους πείσει ότι τα πράγματα και η ζωή τους μπορεί να αλλάξει. Η Ευρώπη της ελπίδας δεν έχει χαθεί. Βέβαια τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης δεν έδωσαν ώθηση δυναμική για ανατροπές, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι συντηρητικοί διατήρησαν τις δυνάμεις τους. Τα αριστερά κινήματα και οι σοσιαλδημοκράτες δεν ενίσχυσαν την παρουσία τους. Οι φασιστικές, εθνικιστικές παρατάξεις ενισχύονται με απρόβλεπτους και επικίνδυνους ρυθμούς για την κοινωνική ειρήνη και συνοχή. Το ακροδεξιό τόξο με τις φοβικές, ρατσιστικές και ολοκληρωτικές απόψεις ενισχύθηκε με απειλητικά.
Οι μεγάλες πληγές της Ε.Ε. (φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, λιτότητα) σε συνδυασμό με την ύφεση και τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στην Ε.Ε, απειλούν άμεσα την κοινωνική Ειρήνη και ενισχύουν τους εθνικιστικούς και φασιστικούς θήλακες σε όλη την Ευρώπη. Και δυστυχώς, οι ηγέτες λησμονούν τις τραγικές συνέπειες αυτών των ολοκληρωτικών απόψεων σε μία κατακερματισμένη κοινωνία.
Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός αντί να μπολιάζεται από τις εθνικές πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των κρατών – μελών της Ε.Ε. δηλητηριάζεται από τις ρατσιστικές και ολοκληρωτικές ιδέες που συσπειρώνουν και οργανώνουν Ευρωπαίους πολίτες σε πειθαρχημένες, οργανωμένες ομάδες.
Ο πολιτισμός μας (υλικός και πνευματικός) είναι το πιο ισχυρό όπλο μας για να δημιουργήσουμε την νέα Ευρώπη της ελπίδας. Η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, μπορούν να αποτελέσουν τα στοιχεία μιας νέας εμπιστοσύνης στα ευρωπαϊκά όργανα.
Η συγκρότηση των Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων με τους πρόσφατα εκλεγμένους αντιπροσώπους ίσως είναι μια ακόμη ευκαιρία για να ολοκληρωθεί το ευρωπαϊκό όνειρο της Ομόσπονδης Πολιτείας της Ε.Ε.. Είναι ακόμη μια σημαντική αφετηρία να ξανακερδίσει την αυτονομία της η πολιτική από τις δυνάμεις της οικονομίας, της αγοράς. Να προσδιορίζουν την πολιτική ατζέντα οι πολιτικές δυνάμεις και όχι η αγορά.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι όσο η Ε.Ε. θα παραμένει αδύναμη πολιτικά και δημοκρατικά τόσο η απουσία της από τις παγκόσμιες εξελίξεις, θα γίνεται πιο φανερή. Οι εξελίξεις, στην Ουκρανία, στην αυλή της Ευρώπης, επιβεβαιώνουν την ατροφική παρουσία της, παρότι τα γεγονότα εξελίσσονται στο περίβολό της.
Πρώτιστο καθήκον για την Ευρώπη της ελπίδας η ενίσχυση της πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε. και η αποβολή, κατάργηση κάθε ανομιμοποίητου οργάνου (βλέπε τρόικα) που προσβάλλει την έννοια της Δημοκρατίας.
Δεύτερο καθήκον, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός μας να αντισταθεί και να διατηρήσει το κοινωνικό κράτος δικαίου που σέβεται την αξιοπρέπεια του πολίτη, που εγγυάται τα θεμελιώδη δικαιώματα για εργασία, ασφάλιση υγεία κ.α.
Τρίτο καθήκον, να ενισχύσει το εκπαιδευτικό σύστημα βλέποντας τις προκλήσεις του μέλλοντος, για να μπορέσει να ανταγωνισθεί με το ειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό τις στρατιές των εκατομμυρίων του ανθρωπίνου δυναμικού που εισέρχονται στην παγκόσμια αγορά της εργατικής δύναμης.
Τέταρτο καθήκον, να ενισχύσει την έρευνα με σοβαρούς πόρους ανοίγοντας νέους δρόμους στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Η ενέργεια και χθες και σήμερα αποτελεί το μήλον της έριδος. Η ενέργεια θα βουλιάξει ή θα κάνει πιο ανταγωνιστική και ελπιδοφόρα την παραγωγική βάση της Ε.Ε.
Πέμπτο καθήκον, ο βορράς να έρθει πιο κοντά στο νότο της Ευρώπης και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε χώρας μέλους της Ε.Ε. να είναι συμπληρωματικά για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Έκτο καθήκον, να συνειδητοποιήσουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα εθνικά κράτη ότι πρέπει να έρθουν πιο κοντά στους ευρωπαίους πολίτες. Να μην αποτελούν όπως συμβαίνει τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για το γκρέμισμα των δικαιωμάτων και την μετατροπή της εργασίας σε ένα πολύ φθηνό εμπόρευμα. Τα εθνικά κράτη συγκρούονται με τους πολίτες, ιδιαίτερα στο Νότο και αυτοί ταπεινωμένοι εξεγείρονται.
Έβδομο καθήκον για τη χώρα μας αν θέλουμε να συγκλίνουμε προς τη μέση κατάσταση της Ε.Ε. πρέπει να σοβαρευτούμε και να γίνουμε περισσότερο υπεύθυνοι. Αν θέλουμε να σταματήσουμε την καθοδική πορεία για το ποιος είναι από τους αντίπαλους μας ο πιο κακός, πιο επικίνδυνος και ο πιο άσχημος. Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Χρειάζεται ο τόπος στροφή ελπίδας. Οι νεοεκλεγείσες αυτοδιοικητικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί φορείς να ανταμώσουν να συζητήσουν, να σχεδιάσουν και να προτείνουν μια νέα εθνική οικονομική και κοινωνική πορεία της χώρας μας. Αλλιώς ο καθένας θα έρχεται σαν τον σωτήρα να βγάλει τον τόπο από τα αδιέξοδα.
Ζούμε όμως σε μια περίοδο της ηλεκτρονικής δημοκρατίας. Της απίστευτης δύναμης των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της TV και των ηλεκτρικών μέσων. Λέγαμε παλιά, όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη τα πράγματα γι’ αυτόν θα πάνε καλά. Σήμερα, όποιος έχει πρόσβαση, βήμα στη TV είναι αναγνωρίσιμος και με λίγες προσπάθειες αφέντης, κυρίαρχος.
Σωστά επισημαίνει ο Ουμπέρκο Έκο: «μόνο οι ηλίθιοι (σήμερα) κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.»
Ήρθε η ώρα να μην αρκούμαστε στο να καταγγέλλουμε τα κακώς κείμενα, αλλά και να οικοδομούμε με λόγια και πράξεις την Ευρώπη της ελπίδας.
Οι κάλπες έδειξαν στροφή στα αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία ιστορική ευκαιρία να αποτελέσει το βασικό πόλο της αριστεράς και να κερδίσει την εμπιστοσύνη ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Να ανοίξει την αγκαλιά του διαμορφώνοντας συγκεκριμένο κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την επιτήρηση και τα μνημόνια, χωρίς να αποκοπεί από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Τα αποτελέσματα ποσοτικά και ποιοτικά διαμορφώνουν σαφώς μία κατεύθυνση προς τα αριστερά. Σταθεροποιούν νέους πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς.
Η δημοκρατική παράταξη (ΕΛΙΑ – ΠΑΣΟΚ κ.α) ως ενδιάμεσος χώρος μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ άντεξε στη διπλή πίεση και πόλωση. Ήρθε η ώρα όμως να αποφασίσει ποια αυριανή διακυβέρνηση θα επιλέξει. Δηλαδή με ποιους θα πάμε και ποιος θα αφήσουμε. Μία ιστορική συνεύρεση ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, και όλων των μικρότερων κοινωνικών οικολογικών κινημάτων μπορούν να οδηγήσουν τον τόπο σε μία σταθερή προοδευτική πορεία διεξόδου από την κρίση.
Η συνεύρεση μονάχα των ηγεσιών δεν θα φέρει θεαματικά αποτελέσματα. Σήμερα η κοινωνία και οι πολίτες οφείλουν να δώσουν το δικό τους ενεργητικό παρόν. Σ’αυτή την κατεύθυνση οι νεοεκλεγείσες αυτοδιοικητικές δυνάμεις σε συνεργασία με τους κοινωνικούς φορείς, μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Η εθνική συνεννόηση στη βάση ενός προοδευτικού κοινωνικού – οικονομικού προγράμματος είναι πρωταρχική προτεραιότητα για να αποκτήσει ο τόπος μας την κυριαρχία, να λειτουργήσει η δημοκρατία μας. Να ανακάμψει η οικονομία μας για να μπορέσουν οι πολίτες μας να ζήσουν μία αξιοπρεπή ζωή. Είναι ώρες ευθύνης και αποφάσεων για το που θα πάμε τη χώρα, τη κοινωνία μας και το όνειρο της Ε.Ε.
