Το αφηγηματικό ποίημα του Δάντη, «η Θεία Κωμωδία», αποτελεί ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ένα φανταστικό ταξίδι του Δάντη στον Άδη, έχει τρία διακριτά μέρη - Κόλαση, Καθαρτήριο – Παράδεισος. Στο Μάτι ζήσαμε ολοκληρωτική καταστροφή και την Κόλαση.
Το Καθαρτήριο και ο Παράδεισος είναι μπροστά.
Τρίτη 24 Ιουλίου 2018, μέρα εθνικής τραγωδίας και πένθους. Στο ξημέρωμα έφθασαν τα μαντάτα ανάμεσα σε πυρακτωμένες φλόγες και καπνούς. Ένστολοι άνδρες, στελέχη, εθελοντές οχήματα, Αυτοδιοίκηση, περιηγητές, μόνιμοι κάτοικοι, έδιναν μάχη με τις φλόγες. Αποφράδα μέρα που μονάχα θλίψη μπορεί να θυμίζει η αναφορά της. Θλιβερή και Τραγική μέρα που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από την Κόλαση του Δάντη. Οικογένειες να αγκαλιάζονται και να τυλίγονται από αχόρταγες φλόγες. Αδιέξοδα παντού. Οχήματα παρατημένα και πυρπολημένα. Σώματα καμένα. Η φύση κατεστραμμένη. Το πράσινο που φιλούσε τη θάλασσα έγινε κάρβουνο. Περιουσίες που με μόχθο δημιουργήθηκαν καταστράφηκαν. Τοπίο πραγματικής κόλασης. Η θλίψη σκεπάζει τη χώρα μας. Μία απέραντη σιωπή απλώνεται παντού. Οι σκέψεις γίνονται βασανιστικές και ανάμεικτα τα συναισθήματα.
Ένα μεγάλο γιατί απλώνεται παντού:
Γιατί κάποια αρχή δεν έδωσε μία εντολή για υποχρεωτική εκκένωση; Γιατί μια αρμόδια φωνή δεν έδειξε δρόμους διαφυγής;
Καλοδεχούμενη η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη των εταίρων μας στην Ευρώπη. Καλά τα ακούσματα από τη διεθνή κοινότητα, μέσω των ΜΜΕ, για τη δοκιμαζόμενη για μία ακόμα φορά Ελλάδα μας. Η τραγωδία φαίνεται να κατευνάζει τα πάθη της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ελπίζω τα τύμπανα της αντιπαράθεσης να μην ηχήσουν σύντομα. Η αλληλεγγύη των πολιτών εκφράζεται με πολλές μορφές στους πληγέντες και τους ανθρώπους που δοκιμάζονται αυτές τις μέρες. Μία τεράστια ουρά εθελοντών και προσφορών βρίσκεται σε ενέργεια.
Στις 24 Ιουλίου γιορτάζουμε συνήθως την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Μια γιορτή που μπροστά στην τωρινή τραγωδία δικαίως αναβλήθηκε. Το μεγάλο ερώτημα όμως που βγαίνει από τα σπλάχνα κάθε πολίτη είναι: Μήπως η Δημοκρατία μας συνεχίζει να παραμένει ανοχύρωτη; Αφού πρώτιστο καθήκον της είναι να προστατεύει τους πολίτες από τις φυσικές καταστροφές και δεν τα καταφέρνει.
Αφού καταλαγιάσει η θλίψη, η οργή και το πένθος, έχει σειρά το Καθαρτήριο.
Οι ώρες ευθύνης και λογοδοσίας αυτών που διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα, της Πολιτείας, σε όλες τις εκφράσεις της έρχονται στο προσκήνιο. Όχι μόνο για να καταπραΰνουν τον πόνο, αλλά για να αλλάξουν τα πράγματα. Τόσα θύματα, τόσοι αγνοούμενοι και τόση καταστροφή και ούτε μία παραίτηση υπευθύνου; Είναι πάνδημο το αίτημα ψυχρά, αληθινά, με λογοδοσία και αντικειμενικά να εξετασθούν οι ευθύνες για τις πρωτοφανείς καταστροφές και μάλιστα σε κατοικημένες περιοχές, σε ζωές, περιουσίες και τη φύση. Το καθαρτήριο είναι απαραίτητο βήμα για να πάμε στον παράδεισο. Στον επίγειο Παράδεισο όπου οι κυβερνώντες, οι ηγέτες, δεν σχεδιάζουν μονάχα για τις επόμενες εκλογές, αλλά προγραμματίζουν για τις επόμενες γενεές.
Οι φυσικές καταστροφές και οι ασύμμετρες απειλές, αντιμετωπίζονται με συγκεκριμένα σχέδια, πολιτικές και μέτρα σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικά μέσα.
Δεν απαλλάσσεται η Πολιτεία βλέποντας στο παρελθόν τι δεν έγινε πολεοδομικά, ενημερωτικά για να αποδοθούν ευθύνες στο παρελθόν. Η Πολιτεία σχεδιάζει με βάση τις συνθήκες που υπάρχουν για την προστασία του περιβάλλοντος και την ασφάλεια των πολιτών από φυσικές καταστροφές και ασύμμετρες απειλές.
Είναι γνωστό ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και τα ακραία φαινόμενα δοκιμάζουν τον πλανήτη σε όλους τους ορίζοντες.
Στην Κόλαση όμως του Δάντη, στο Μάτι, πλανάται ένα μεγάλο γιατί: Γιατί το Συντονιστικό Κέντρο δεν έδωσε μία εντολή για υποχρεωτική εκκένωση της περιοχής; Γιατί οι αρμόδιοι δεν υπέδειξαν δρόμους διαφυγής στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας; Γιατί στην παραλία δεν κινήθηκαν άμεσα τα μέσα του λιμενικού του στρατού;
Για να φτιάξουμε τον επίγειο Παράδεισο χρειάζεται να αλλάξουμε νοοτροπία. Να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε και να ζούμε με τις ασύμμετρες απειλές της φύσης, όπως έχουμε πολλά μάθει για τους σεισμούς.
Πολιτεία, εθελοντικές οργανώσεις, πολίτες, ΜΜΕ πρέπει να αλλάξουμε σελίδα και τα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα.
